Waarom Namen Lezen #3 Alida Jansen

Als vrijwilliger bij Herinneringscentrum Kamp Westerbork sinds 2015 zet Alida Jansen (70) uit Assen zich op verschillende manieren in om de geschiedenis levend te houden. De voormalig docent Duits geeft rondleidingen, staat soms achter de balie of in het museumcafé en begeleidt voorlezers tijdens Namen Lezen. “We moeten het verhaal blijven vertellen. Kijk maar naar de wereld om je heen, dan weet je gewoon dat het nodig is.”

Hoe ben je erbij gekomen om vrijwilliger te worden?

Mijn man is al vrijwilliger sinds 2013, ik ben zelf gestart in 2015. Ik werkte als docent Duits en ik wilde na mijn pensioen (in 2018) niet achter de spreekwoordelijke geraniums komen te zitten. Ik ben een aantal keren met mijn leerlingen naar Westerbork geweest, en ook met leerlingen van een uitwisselingsschool uit Duitsland. De rondleiders maakten indruk op me, dus ik heb gesolliciteerd op een vrijwilligersfunctie en ben na mijn pensioen gestart.”

Wat maakt het vrijwilligerswerk van waarde voor je?

“Het mooie van rondleidingen geven is dat je verhalen kunt vertellen van een familie of van een persoon. Maar wat het echt bijzonder maakt, is hoe we het als vrijwilligers samen doen. We pakken alles samen op en helpen elkaar. Ook tijdens het Namen Lezen of andere herdenkingen kijken we echt naar elkaar om.” 

Waarom is het belangrijk om deze geschiedenis te blijven vertellen?

“Er zijn helaas niet veel overlevenden van de kampen meer en dus zijn er heel weinig mensen die het verhaal nog uit de eerste hand kunnen vertellen. Ik vind het belangrijk om juist ook aan jongeren te vertellen en te laten zien wat er kan gebeuren als er mensen opstaan die denken dat ze meer waard zijn dan een ander. Als oud-docent vind ik het zorgelijk dat er op scholen zo weinig ruimte is voor geschiedenis. Een geschiedenisdocent heeft maar een paar uur per jaar om het over de Tweede Wereldoorlog te hebben. Dat is veel te weinig voor zo’n belangrijk onderwerp.”

Wat betekent herdenken voor jou persoonlijk?

“Je mag je verleden niet vergeten. Ik vind dat alle herdenkingen en monumenten rondom de Holocaust moeten blijven bestaan. Niet alleen voor de Joden en voor de Sinti en Roma, maar voor iedereen. Het laat ons zien wat er is gebeurd en wat er kán gebeuren. En kijk maar eens om je heen, naar de wereld van nu; het blijft hard nodig om dit verhaal te vertellen.”