Waarom Namen Lezen #4 Gert Schreuders

Voor de derde keer reist Gert Schreuders (76) uit Wierden af naar Westerbork om deel te nemen aan het Namen Lezen. Dit keer wordt hij vergezeld door zijn drie kleindochters. Bij de vorige editie van Namen Lezen waren zijn twee oudere kleindochters al mee. Een jongere kleindochter zei vijf jaar geleden al: ‘Opa, de volgende keer doe ik ook mee.’ Ze was toen nog te jong, maar nu is ze er klaar voor.”

Hoe is deze traditie met uw kleindochters ontstaan?

“Als ze komen logeren, neem ik mijn kleinkinderen steevast mee naar Westerbork. Ze moeten zien wat er is gebeurd. Mijn kleindochter van 19 heeft zelfs al gezegd: ‘Opa, als u het niet meer kunt of als u er niet meer bent, dan neem ik deze taak van u over.’ Dat vind ik zo bijzonder.”

Wat was het keerpunt waardoor u zich zo betrokken ging voelen bij deze geschiedenis?

“In 1982 was ik in Israël, in het museum van de ghetto-strijders. We stonden voor een vitrine met kinderschoenen van een meisje van 7 of 8 jaar – dezelfde leeftijd als mijn dochter destijds. Dat kwam als een mokerslag bij me binnen. Dit had mijn eigen dochter kunnen zijn. Dat moment heeft voor mij de doorslag gegeven.”

Hoe bereidt u zich voor op het Namen Lezen?

“We hebben dit keer veel Portugese en Spaanse namen op onze lijst. Omdat wij vroeger in Costa Rica hebben gewoond, spreekt mijn dochter vloeiend Spaans. Zij helpt de kinderen nu met de uitspraak. Als we vrijdag bij elkaar zijn, oefenen we nog een keer samen de namen en waar de accenten moeten komen te liggen.”

Wat is u bijgebleven van het Namen Lezen, vijf jaar geleden?

“Dat ik af en toe moest slikken. Als je de namen leest van kinderen van zes maanden, een jaar of twee jaar oud…dan moet je uitkijken dat je niet gaat huilen. Voor de kleindochters was het vooral spannend. Ze vonden het fijn als ik bij ze kwam staan, dat gaf meer zekerheid.

Hoe bereidt u zich voor op het Namen Lezen?

“We hebben dit keer veel Portugese en Spaanse namen op onze lijst. Omdat wij vroeger in Costa Rica hebben gewoond, spreekt mijn dochter vloeiend Spaans. Zij helpt de kinderen nu met de uitspraak. Als we vrijdag bij elkaar zijn, oefenen we nog een keer samen de namen en waar de accenten moeten komen te liggen.”

Wat is u bijgebleven van het Namen Lezen, vijf jaar geleden?

“Dat ik af en toe moest slikken. Als je de namen leest van kinderen van zes maanden, een jaar of twee jaar oud…dan moet je uitkijken dat je niet gaat huilen. Voor de kleindochters was het vooral spannend. Ze vonden het fijn als ik bij ze kwam staan, dat gaf meer zekerheid.”