
Waarom Namen Lezen #5 Herman Franken
Als vrijwilliger bij het de afdeling collectie van Herinneringscentrum Kamp Westerbork helpt Herman (80) uit Rhenen mensen die op zoek zijn naar informatie over hun familie. Tijdens Namen Lezen heeft hij een speciale dubbele rol: eerst begeleidt hij als vrijwilliger andere voorlezers, een dag later leest hij zelf de namen van zijn familieleden voor.
Hoe ben je bij het Herinneringscentrum betrokken geraakt?
“Het begon toen ik wilde weten wanneer de namen van mijn familie genoemd zouden worden. Dat was tien jaar geleden, ook tijdens Namen Lezen. Vanaf die tijd ben ik er gebleven en help ik mensen die op zoek zijn naar informatie over hun familie. Aangezien ik niet in de buurt woon, is het fijn om dit werk vanuit huis te kunnen doen. Soms kriig je een bedankje terug, soms ook niet. Maar dat geeft niet, want daarvoor doe ik het niet. Het gaat erom dat we deze belangrijke verhalen blijven vertellen door de mensen te helpen hun familiegeschiedenis te reconstrueren. Het kost redelijk wat tijd, maar dat vind ik geen probleem. Ik ben toch met pensioen en ben graag bezig. Het is een onderdeel van mijn leven geworden.”
Wat betekent het voor je om namen voor te lezen?
“Er zijn momenten dat je je ineens realiseert: ‘hé, dat is mijn grootvader, dat is neefje A, dat is nichtje B.’ Je weet: degenen van wie ik de namen voorlees, zijn hier allemaal geweest. Dat raakt me wel. Maar omdat ik elke dag met deze materie bezig ben, is het niet zo dat het mij constant emotioneert.”
Hoe is het om andere voorlezers te begeleiden?
“Je wordt als vrijwilliger gekoppeld aan een voorlezer. Eerst zit je dan samen even aan tafel met een kop koffie en dan komen er al verhalen los. Daar kunnen heel sterke emoties bij komen kijken. Die hoef ik niet weg te nemen; ik probeer ze altijd wel te kanaliseren. Als de voorlezers horen dat ik zelf een vergelijkbare familiegeschiedenis heb, maakt dat het gesprek soms wat makkelijker.”